MAKROskop

W II kw. 2020 Polska oficjalnie weszła w najgłębszą recesję od wczesnych lat 90., ze spadkiem PKB o prawie 9% kw/kw (po korekcie sezonowej), nieco mniejszym niż średnia w UE. Niemniej, spadek aktywności ekonomicznej w okresie najostrzejszych restrykcji związanych z pandemią okazał się mniejszy niż wcześniej szacowano, a co więcej, wkrótce po nim nastąpiło zaskakująco szybkie ożywienie.

Wydaje się, że dotarliśmy w końcu do punktu zwrotnego, w którym po kilku miesiącach ciągłych rewizji prognoz w górę przyszedł czas na ich podniesienie. Jednocześnie, do prognozowania przyszłości nadal należy podchodzić ostrożnie, i naszym zdaniem nie jest uzasadniona ekstrapolacja imponującego tempa ożywienia gospodarczego z okresu tuż po zniesieniu restrykcji na kolejne miesiące.

Maj i czerwiec przyniosły sygnały odbicia od dna w miarę znoszenia ograniczeń w życiu społecznym i gospodarczym. Być może zbliżamy się do punktu, kiedy fala rewizji prognoz zacznie iść w górę. Jednak jeszcze tam nie dotarliśmy. Głównym czynnikiem niepewności nadal jest rozwój pandemii. Mimo wygaszenia liczby nowych zakażeń w dużej części krajów rozwiniętych, w wielu krajach rozwijających się fala wciąż narasta. Niepokój budzi też ponowny wzrost liczby infekcji tam gdzie zahamowano wcześniej pandemię i rozluźniono zasady społecznego dystansu.

Wciąż uważamy, że scenariusz wzrostu gospodarczego dla Polski może mieć kształt litery „V”: po spadku PKB w II kwartale o ok. 12% r/r, każdy kolejny kwartał powinien być nieco lepszy i w efekcie PKB może się skurczyć w tym roku o ok. 4%, ale w kolejnym wzrosnąć o blisko 6%.