MAKROskop

Niepewność pozostaje wspólnym mianownikiem zarówno oceniając perspektywy lokalne, jak i globalne. Światowe banki centralne luzują politykę pieniężną, dyskusja nt. potrzeby skoordynowanej stymulacji fiskalnej się nasila, ale wciąż nie jest jasne kiedy uzdrowi to globalną gospodarkę. Jak na razie zapaść w międzynarodowym handlu i przetwórstwie się pogłębia, przy rosnącym ryzyku rozprzestrzenienia się negatywnych skutków na rynek pracy i sektor usług. Jak wskazywaliśmy poprzednio, im dłuższa stagnacja w Europie, tym większe zagrożenie dla krajowej gospodarki i to pomimo jej relatywnej odporności oraz mimo pakietu fiskalnego, łagodzącego efekt szoków zewnętrznych. Najnowsze dane miesięczne sugerują, że tempo wzrostu polskiego PKB spowolniło w III kw. do ok. 4%, co pozwala nam na utrzymanie prognozy dla całego 2019 na 4,3% i 3,5% w 2020. Czynników ryzyka jednak przybywa.

W czasie wakacji obawy o globalny wzrost gospodarczy pogłębiły się, aktywność w sektorze przetwórczym wielu gospodarek Europy i Azji wciąż się kurczyła (choć w sierpniu indeksy PMI nieco odbiły), handel światowy zwalniał, nasiliło się napięcie w relacjach handlowych USA-Chiny (od 1 września weszły nowe cła) i utrzymały się zagrożenia geopolityczne (m.in. potencjalny konflikt z Iranem, ryzyko twardego Brexitu). W rezultacie najważniejsze banki centralne pozostają pod rosnącą presją na podjęcie działań ratunkowych i choć oczekiwania co do poluzowania polityki już są wysokie, to awersja do ryzyka pozostaje podwyższona (...)